Mercurol, Crozes-Hermitage. °1970 door vader Bernard. Yann was een bankier in Parijs die in 1996 alles liet vallen om zijn vader op te volgen. 16ha in de vlaktes in het zuiden van de aoc. Modern gemaakte wijnen. Snoei en groene oogst en zo laat mogelijk oogsten (maar niet te laat!). Lutte raisonnée. Ontsteelt. Gebruikt geen vreemde giststammen. Voegt nooit zuren toe. Maakt gebruik van micro-oxygenisatie wat zijn wijnen zeer fruitig maakt. Hermitage en Crozes-Hermitage. De Le Rouvre komt van een oude wijngaard in Pont d’Isère en is meer eik-gedomineerd. Aanrader, net als zijn rode Hermitage.

°1994. Oosten van Tenerife. 800 ha. Bastardo blanco, Bermejuela, Forastera blanca, Gual, Listán blanco, Malvasía, Moscatel, Pedro Ximénez, Sabro, Torrontés, Verdello, Vijariego (wit) en Listán negro, Bastardo negro, Negramoll, Tintilla, Malvasía rosada, Moscatell negra en Vijariego negro (rood).

Murcia. 11500 ha. Wit, rosé en rood. Gebruikte druiven: wit met merseguera en verdil, rood met monastrell en garnacha. De traditionele Yecla wijn is rood en sterk en koppig, maar er komt meer en meer fruitige wijn die gemaakt word met het principe van de macération carbonique. Yecla werd als aparte DO erkend in 1972. De wijngaarden liggen tussen de 630 en 750m hoog en het klimaat is continentaal en zeer droog. Qua bodemsoort zijn er twee regio’s. De Noordelijke, de Campo Arriba, heeft een arme, stenige bodem die ook kalk bevat en brengt de beste kwaliteit voort. Het zuiden, de Campo Abaja, is vruchtbaarder en productiever maar de kwaliteit is minder. Witte wijn van Yecla is gemaakt met merseguera, verdil, airen en macabeo en degenen die gemaakt werden op een moderne manier zijn fris en fruitig. De rosado’s zijn gemaakt van monastrell en garnacha en kunnen goed zijn. De hoofddruif van Yecla is de monastrell die op bijna 80% van alle grond is aangeplant. Daarbuiten word er ook een beetje garnache gebruikt. Met de monastrell word meer en meer via de methode van de macération carbonique jonge, fruitige wijn gemaakt. De gewone rode wijnen kunnen echte monastrell wijnen zijn, stoer en vol en soms erg lekker, maar ook doordeweeks en saai. Een goede wijnhandelaar kan hier helpen.

Rueda. °1972. 70ha. www.grupoyllera.com Zesde generatie druiventelers van de familie Yllera, samen met de oenoloog Ramon Martinez. Toro, Ribera del Duero en Rueda. Drie bodegas: één in de Ribera voor rood, één in de Rueda voor wit en één waar de wijnen rijpen. Groot en modern uitgerust bedrijf. 30hl/ha voor de rode. Naast de eigen wijngaarden, overwegend in Rueda, betrekt de groep druiven van een 700tal ha van andere eigenaars, maar waar ze wel zelf controle over uitoefenen.

Saint-Emilion Grand Cru Classé. Vuursteen en kiezel op een ondergrond met klei en kalk. Bernard Germain is de oenoloog en hij mikt hier op finesse en tannines. Sinds 1985 steeds beter. In 1996 werd ook de herstructurering in de wijngaard afgesloten. Manuele oogst met triage, vinificatie per perceel, opvoeding in eiken vaten van 400 liter die uit de eigen tonnellerie van Germain komen. 25ha met 80% merlot en 2% cabernet franc. 150.000 flessen.  Goed gelegen maar nog jonge stokken. In de zomer van 2005 aangekocht door Alain Château. Sinds dan geconsulteerd door Denis Dubourdieu.  In 2006 gedeklasseerd op basis van de mindere resultaten in de jaren 90.
Yountville VA
California. Napa Valley. Pas erkend in 1999. Tussen Mount Veeder en Stags Leap.

Sauternes. Al sinds 1593 aanplantingen. In 1785 huwt Françoise Joséphine de Sauvage d’Yquem met graaf Louis Amedée de Lur-Saluces en in die familie bleef het kasteel tot recent. De wijn was toen al populair en in 1823 werd de eerste “moderne” kelder gebouwd. In 1855 opgenomen in de classificatie als Premier Cru Supérieur. In 1847 werd “per ongeluk” het botrytis effect ontdekt en begon een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de wijn. Bertrand de Lur-Saluces bestuurde het kasteel van aan het einde van de eerste WO tot zijn dood in 1968 en was ook cruciaal voor de erkenning van de aoc Sauternes. Zijn neef Alexandre nam het van hem over. Hij moderniseerde en herinvesteerde in het domein dat wat achterop was geraakt na enkele slechte oogsten. In 1999 werd de luxegroep LVMH hoofd-aandeelhouder toen graaf Alexandre zijn aandelen verkocht. De prijzen gingen vanaf dan stelselmatig omhoog en evolueerden van 75 euro in 1999 tot een slordige 400 in 2005. Tot zijn pensioen in 2004 bleef graaf Alexandre aan het hoofd, maar sinds dan heeft de nieuwe eigenaar Pierre Lurton aangeworven als directeur. Denis Dubourdieu treedt op als consultant. 112 ha, waarvan er 12 steeds braak liggen. Tamelijk gevarieerde ondergrond, maar veel klei. Ligt in het midden van de appellation op een heuveltje en is eigenlijk sinds zijn begin nooit gewijzigd. 80% sémillon, 20% sauvignon. Ongeveer 100.000 flessen per jaar, maar in sommige jaren beduidend minder (slechts 25.000 in 2000). Drie jaar op eik. Al in de 18e eeuw ontzettend populair. Tussen 1983 en 1990 geëvolueerd naar de absolute top, “l’extravagance de la perfection”. Beschouwd als de rijkste, compleetste en best gemaakte sauternes. Duur. Belachelijk kleine opbrengsten, tot 8-9hl/ha (één glas per stok). In slechte jaren wordt hij niet gemaakt (laatste maal in 1992). Tweede wijn Y is beendroog en krijgt twee jaar eik (maar blijft botrytis toetsjes houden). www.chateau-yquem.fr

Parnay, Saumur, Loire. °1996 door de frans-zwitserse uitgever Jean-François Lamunière en zijn vrouw Yvonne. 6,5ha, 2 rood, 4,5 wit. Maar 20.000 flessen per jaar. Tiental kleine percelen rond Parnay samengebracht door een herverkaveling. Witte saumurs van hoog niveau (wil het niveau van goede bourgogne of elzasser bereiken). Bio (met Ecocert certificaat). Strenge snoei, drastische oogstselectie, opvoeding op hout. Tot in 2003 onder keldermeester Françoise Foucault, echtgenote van Charly (zie Clos Rougeard). Ook 2ha rood, opgevoed op barriques met dezelfde zorgvuldigheid. Eén van de betere witte Saumur’s.